Ten geleide (32-1-1)

Dth zit midden in de verbouwing. Alfred Lange deed in zijn Ten geleide in nummer 3 van 2011 al verslag van de nieuwe uitgever, de nieuwe vormgeving, en van wisselingen in de redactie. Nieuw was ook het werken met portefeuilles. Redacteuren beheren portefeuilles en maken afspraken over het aantal bijdragen dat hun portefeuille de komende jaargang gaat leveren. Zo heb ik mijzelf verplicht om in 2012 minimaal twee stukken van (bij voorkeur) beginnende auteurs en onderzoekers te bezorgen over ‘veelbelovende ontwikkelingen’.

Maar de verbouwing is daarmee nog niet klaar. Nieuwe rubrieken worden ontwikkeld. Nog meer nieuwe redacteuren-porte­feuillehouders worden benaderd. Inmiddels is ook Michel Reinders toegetreden tot uw Dth-redactie. De wereld van de directieve therapie is voor Michel niet onbekend en ook het omgekeerde is waar. Hij publi­ceerde eerder in Dth over conversie, tics en andere motorische en fysieke ongemakken. In dit nummer bespreekt Michel samen met Walter Arts wat therapeuten kunnen leren van paragnosten. Maar Michels belangstelling gaat nog verder. Het is lang geleden dat de directieve therapie Sun Szu, generaal uit de Chinese oudheid, aanriep om ons psychotherapeuten bij te scholen in de tactische en stra­tegische geheimen van ons vak (Van der Hart & Rubinstein, 2010). We mogen niet uitsluiten dat Michel Reinders, bezitter van een zwarte band in aikido, ons binnenkort inwijdt in de mogelijke waarde van deze ‘vreedzame krijgskunst’ voor het omgaan met opposi­tionele cliënten door ‘de eigen kracht in harmonie te brengen met de universele energie’. Het gaan mooie tijden worden.

Nog een verbouwing en opnieuw is er enige relatie met oosterse vechtsporten. Alfred Lange, een van de zeven grondleggers van de directieve therapie in Nederland en uitvinder en verkondiger van ‘de judohouding in therapie’ (Lange, 1977) legt het hoofdredacteurschap van Dth na ruim twaalf jaar neer. Hij wordt weer wat hij voor 1999 was: gewoon Dth-redacteur, deze keer met portefeuille. Tussen 1980, toen het eerste nummer van Dth verscheen, en 1999 toen hij de toenmalige hoofdredacteur Kees van der Velden opvolgde, was Freddy al bij Dth betrokken als redacteur. Dat gaat hij weer doen. Wij zijn blij met al het werk dat hij als hoofdredacteur voor Dth heeft gedaan en verheugen ons in de nieuwe dingen die hij voor ons tijdschrift gaat doen. Het hoofdre­dacteurstokje wordt doorgegeven.

Toevallig en onbedoeld stond ik juist op de plek waar het doorgeven plaatsvond. Dat maakt mij tot de eerste hoofdredacteur van Dth die niet behoort tot de oorspronkelijke groep van de founding fathers van de directieve therapie in Nederland. Sommigen van u vallen nu misschien de woorden ‘nieuwe generatie’ in, maar dat zou gezien mijn leeftijd wel erg potsierlijk zijn. Ik zal slechts hoofdredacteur ad interim zijn, een tussenpaus die er nu al naar ver­langt om snel weer zijn portefeuille als ‘gewoon redactielid’ te kunnen opnemen.

De verkoop gaat tijdens de verbouwing gewoon door. Behalve paragnosten heeft dit nummer ook de gegeneraliseerde angststoor­nis tot onderwerp. Colin van der Heiden beschrijft de psychologi­sche behandelmogelijkheden voor deze aandoening. Vervolgens wordt deze Dth nogal medisch/somatisch ingekleurd. Eerst laat Martin Appelo u alvast kennismaken met een hoofdstuk uit het recentelijk bij Uitgeverij Boom verschenenn boek Samenwerken bij kanker. Geen vrolijke kost en evenmin rechtstreeks voor therapeuten geschreven. Toch denken wij dat therapeuten met dit hoofdstuk hun voordeel kunnen doen. Het is immers goed denkbaar dat Martins ‘samenwerkingsprojecten’ ook in de hulpverlening bij andere ingrijpende en invaliderende problemen zinvol kunnen zijn.

Daarna gaat het over vermoeidheid. Arno van Dam en Margo van Vugt laten zien dat vermoeidheid niet zomaar vermoeidheid is. Er zijn verschillende soorten vermoeidheid en het is voor de behandeling belangrijk om de ene soort van de andere te kunnen onderscheiden. Ver­moeidheid en nog veel meer spelen ook een rol in Kees Hoogduins bij­drage over een doodzieke man die volgens de verzekeringsgeneeskun­dige niets mankeert. Uiteindelijk rijst het sterke vermoeden dat het simpel(?) volgen van een aantal bestaande richtlijnen een medisch drama (dat uiteindelijk toch nog goed afloopt) had kunnen voorkomen.

Nog een keer Kees Hoogduin. Nu als columnist. Van vaak doen word je beter, is de boodschap. De behandeling van gecompliceerde psychi­sche problematiek moet aan specialisten in gespecialiseerde centra wor­den overgelaten. We staan open voor reacties.

Tot slot recen­seert Agnes Scholing een boek over de behandeling van huiselijk geweld. Ook een beetje somatiek.