DT-29-4-278.pdf 507.17 KB 232 downloads
Een groepsgewijze cognitief gedragstherapeutische training voor heterogene groepen...Samenvatting
Groepsgewijze cognitieve gedragstherapie (CGT) blijkt uit literatuuronderzoek even effectief als individuele CGT. Om wachtlijsten en wachttijden te bekorten is een groepsgewijze CGT opgezet voor heterogene groepen patiënten met milde klachten. Hierbij wordt gebruikgemaakt van basale cognitief-gedragstherapeutische technieken zoals exposure en het uitdagen en herformuleren van gedachten. Ook de schema’s van Young komen aan bod. Door middel van een pilotonderzoek naar het effect van deelname aan deze groepsgewijze CGT voor heterogene groepen is nagegaan of gecontroleerd onderzoek hiernaar geïndiceerd is.
Het effect van deelname hieraan werd onderzocht met betrekking tot klachten, kwaliteit van leven, geluk, klanttevredenheid en ziekteverzuim. Deelname aan deze groepsgewijze CGT lijkt een positief effect te hebben op alle onderzochte variabelen. Een gecontroleerd onderzoek naar het effect van genoemde training bij patiënten met milde (angst- en stemmings)klachten is dus geïndiceerd.
Summary
Different studies indicate that cognitive behavioral therapy given either as an individual therapy or in a group, has similar treatment effects on the individual patient. In order to shorten long waiting lists and waiting times, we developed a group cognitive behavioral therapy for heterogeneous patient groups with mild complaints. Common cognitive behavioral techniques such as exposure, inspecting and reformulating of cognitions are used. Also Young’s schemes were included in the treatment protocol. We describe a pilot study that was performed to measure the treatment benefit of group cognitive behavior therapy for heterogeneous groups. The following variables were measured to determine the treatment effect: complaints, quality of life, happiness, satisfaction and absence through illness. Our results indicate that this cognitive behavioral therapy for heterogeneous patient groups with mild (anxiety and mood) complaints seems to have a positive effect on all studied variables. Based on these results a controlled study is warranted.
Referenties
Abdel-Khalek, A. (2006). Measuring happiness with a single-item scale. Social Behavior and Personality, 34(2), 139-150.
American Psychiatric Association (APA) (2003). Beknopte handleiding bij de Diagnostische Criteria van de DSM-IV-TR. Lisse: Swets & Zeitlinger.
American Psychiatric Association (APA) (2001). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4de herziene versie). Washington DC: American Psychiatric Press.
Arrindell, W.A. & Ettema, J.H.M. (2003). Symptom Checklist (SCL-90). Handleiding bij een multidimensionele psychopathologie-indicator. Lisse: Swets & Zeitlinger.
Bastien, C.H., Morin, C.M., Ouellet, M.C., Blais, F.C., & Blouchard, S. (2004). Cognitive behavioural therapy for insomnia: comparison of individual therapy, group therapy, and telephone consultations. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 72, 653-659.
Boeting, M.A., Ferdinand, R.F., Barrett, P.M., & Dadds, M.R. (2002). Interventie- en preventieve programma’s voor angst en depressie. Kind en Adolescent, 23, 300-312.
Bostwick, G. (1987). ‘Where is Mary?’ A review of the group treatment dropout literature. Social work with groups, 10, 117-131.
De GGZ, Persbericht GGZ (2003). Wachtlijsten GGZ lopen terug. Publicatie kerncijfers uit 2000-2002.
Erickson, D.H. (2003). Group cognitive behavioral therapy for heterogeneous anxiety disorders. Cognitive Behavior Therapy, 32, 179-186.
Folkers, K., Rijn, J. van, & Appelo, M. (2007). Literatuurstudie naar de effectiviteit van individuele versus groepsgewijze cognitieve gedragstherapie. Gedragstherapie, 40, 177-199.
Haas, W. de (2008). De groepsdynamiek als krachtbron. In: W. de Haas, Groepsbegeleiding en groepsbehandeling in de gezondheidszorg, pp. 17-24. Soest: Uitgeverij Nelissen.
Huijbrechts, I., Appelo, M., Korrelboom, K., & Heiden, C. van der (2009). Routine Outcome Measurement binnen PsyQ: normering van de 4 K’s. (submitted).
Lambert, M.J., & Ogles, B.M. (2004). The efficacy and effectiveness of psychotherapy. In: M.J. Lambert (Ed.), Bergin and Garfield’s handbook of psychotherapy and behavior change (5 th ed., pp. 139-193). New York: Wiley.
Lumpkin, P.W., Silverman, W.K., Weems, C.F., Markham, M.R., & Kurtines, W.M. (2002). Treating a heterogeneous set of anxiety disorders in youth with group cognitive behavioural therapy: A partially nonconcurrent multiple-baseline evaluation. Behavior Therapy, 33, 163-177.
Mofitt, T.E., Harrington H., Caspi, A., Kim-Cohen, J., Goldberg, D., Gregory, A.M., & Poulton, R. (2007). Depression and generalized anxiety disorder: cumulative and sequential comorbidity in a birth cohort prospectively to age 32 years. Archives of General Psychiatry, 64, 651-660.
Morrison, N. (2001). Group cognitive therapy: treatment of choice or sub-optimal option? Behavioral and Cognitive Psychotherapy, 29, 311-332.
Norton, P.J., Hayes, S.A., & Hope, D.A. (2004). Effects of a transdiagnostic group treatment for anxiety on secundairy depressive disorders. Depression and Anxiety, 20, 198-202.
Norton, P.J. & Hope, D.A. (2005). Preliminary evaluation of a broad-spectrum cognitive-behavioral group therapy for anxiety. Journal of Behaviour Therapy and Experimental Psychiatry, 36, 79-97.
Sheehan, D.V. (2000). Sheehan Disability Scale. Mental Health Status, Functioning, and Disabilities Measures. In: Rush et al. (eds.), Handbook of Psychiatric Measures. Washington: APA, 113-115.
Sheehan, D.V., Harnett-Sheehan, K., & Raj, B.A. (1996). The measurement of disability. International Clinical Psychopharmacology, 11(3), 89-95.
Tillfors, M., El-Khouri, B., Stein, M.B., & Trost, K. (2009) Relationships between social anxiety, depressive symptoms, and antisocial behaviors: Evidence from a prospective study of adolescent boys. Journal of Anxiety Disorders, 23, 718-724.
Tucker, M. & Oei, T.P.S. (2007). Is group more cost effective than individual cognitive behavior therapy? The evidence is not solid yet. Behavioral and Cognitive Psychotherapy, 35, 77-91.
Veenhoven, R. (2002). ‘Het grootste geluk voor het grootste aantal’. Sociale Wetenschappen, 45, 1-43.
Vreeswijk, M. van & Broersen, J. (2006). Schemagerichte therapie in groepen, Cognitieve therapie bij persoonlijkheidsproblematiek. Handleiding voor therapeuten. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.
Young, J.E. & Pijnaker, H. (1999). Cognitieve therapie voor persoonlijkheidsstoornissen. Een schemagerichte benadering. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.
Young, J.E., Klosko, J.S., & Weishaar, M.J. (2005). Schemagerichte therapie. Handboek voor therapeuten. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.